ریش بلند مردی با گیر کردن زیر پایش سبب مرگش گشت

آن روز دلیل مرگ مردی شد ریش

من ثانیه ها غرق دلیلش در خویش

گشتم پی پاسخ این چنین بوده ز پیش


کان ریش که بود نماد پروا   ز  خدا

چون گشت ز حد و جاه از کف به هوا

خود گشت چو تور سقف پرواز شما


حالا همگی نادمک از کرده ی خویشیم

گویند که جملگی همه باده پریشیم

دانیم هر آنچه که کِشیم مَنتَرِ ریشیم

به گورستان گذر کردم کم و بیش

بدیدم قبر ثروتمند و درویش

نه درویش بی کفن در خاک رفته

نه ثروتمند برده یک کفن بیش

آنان که به سر در طلب کعبه دویدند

چون عاقبت الامر به مطلوب رسیدند

رفتند در آن خانه که بینند خدا را

بسیار بجستند خدا را و ندیدند

چون معتکف خانه شدند از سر تکلیف

ناگاه خطابی هم از آن خانه شنیدند

که ای خانه پرستان چه پرستید گل و سنگ

آن خانه پرستید که پاکان طلبیدند.

ز شیر شتر خوردن و سوسمار

عرب را به جایی رسیدست کار

که تاج کیانی کند آرزو

تفو بر تو ای چرخ گردون تفو

ای آن که چشم دوخته ای بر خلیج پارس

این لقمه با شکمبه ی تو سازگار نیست

بی شک درون آب زلال آن

ماهیست پا برهنه عرب سوسمار نیست